Дутуу сэтгэл

Таанын үнэр салхинд сарниад нэг л дутуу

Таньгүйгээр нутаг минь хоосон юм шиг нэг л дутуу

Шанзны эрхэмсэг ая солгой юм шиг нэг л дутуу

Шаналсан цээжинд жавар хургаад сэтгэл минь нэг л дутуу

            Уул давахад л угтах гэж сандардаг ээжий минь

            Уйлаад очиход нулимстайгаа инээмсэглэж тосохгүй

            Уулзчихаад л сэтгэл амардаг ээжий минь

            Урсаад гарах нулимсыг минь арчаад үнсэхгүй

Нутаг минь сайхнаараа угтаад л байхад

Сүүдэр нь намайг дааруулаад байна

Нуур нь усаараа цалгилаад л байхад

Нулимс минь намайг гуниглуулаад байна

            Элгэнд нь бүлээцэж өнжихөд

            Ээх нарны илч нь дутуу

            Энгэрт нь тэрийгээд хэвтэхэд

            Ээвэр уулын нөмөр нь дутуу

Дуулж л суугаад уйлах гэтэл

Дуулах дууны аялгуу нь дутуу

Инээгээд л алхах гэтэл

Инээх инээмсэглэлийн үзүүр дутуу

           Уух гэж амсахад

           Нэрмэлийн амт нь дутуу

           Учирлаад ухаарах гэтэл

           Ухаан минь хүрэхгүй дутуу

Дутуу, дутуу, юм бүхэн дутуу...

Дутуу л явах гэж дуулимд ирснээс хойш

Дундхан бүхнийгээ сэтгэлдээ

Дүүрэн гэж санаад өөрийгөө аргадъя

            Орчлон бүхнийг хугаслаад

            Орхиод явахдаа ээжий минь ээ

            Оргүй хоосон бүхэн тань

            Охинд чинь дутуудаж л үлдлээ

2014.3.16