Хааяахан би

Мөрөн дээгүүрээ алчуураа

Хайш яайшхан шидчихээд

Хажууд юу болж байгааг

Огтхон ч анзаарахгүй

Хэнэггүйхэн, гэнэгүйхэн

Хотынхоо гудамжаар алхах дуртай

Хүрэмнийхээ энгэрийг бүр

Зөрүүлж товчилсон ч яахав...

Хажуугаар зөрөх хүмүүс

Шоолсон ч яахав ээ...

Хамаагүй ээ...

Хэсэгхэн ч гэсэн энэ давчуу орчлонг

Түр мартаж

Хүнд хэцүү амьдралаас

Тасран алхахыг хүснэм

Дээрээс бороо орвол ч орог

Дэгжирхэх шүхэр ч хэрэггүй

Хээнцэрлэж будсан сормуусны будаг 

Хайлж урсвал ч урсаг

Хацар гоодсон оо энгэсэг 

Халтайж арилсан ч яахав...

Хамаагүй ээ...

Таньдаг хүн таарсан ч гэрэвшилгүй

Танил гудмаар тоохгүй алхалнаа

Хэсэгхэн ч гэсэн энэ амьдралыг 

Түр мартаж

Хэрэн хэсэж сэлгүүцэхийг хүснэм

Хааяахан би

Хамаагүй баймаар байдаг

Төрөхөөс эхлээд өнөөдрийг хүртэлх

Хиймэл бүхнээс татгалзаж

Өөрийнхөөрөө л баймаар байна

Илүү юмгүй...

Энэ орчлонд ижийдээ ирэхдээ

Цагаанхан санаа, цайлган сэтгэлтэй

Амьтанд хоргүй, жаахан хүүхэд

Гуниж гутрахыг ч мэдэхгүй

Шунаж ахихыг ч мэдэхгүй

Хөөрхөн охин байснаа санаад

Хааяахан би

Хамаагүй байхыг хүснэ...

Ганган хээнцэр даашинзанд минь бүү шуна

Гоёмсог үнэтэй бөгж зүүлтэнд минь бүү шуна

Гандирсын мод шиг биенд минь бүр ч бүү шуна

Ганцхан чамайг л гэж үхэж чадах сэтгэлд минь харин шуна аа